Reddingsvlot standaarden nader verklaard

Er zijn een aantal organisaties welke verschillende normen en wetgeving hebben vastleggen met betrekking tot de verschillende aspecten van scheepsbouw en veiligheidsuitrusting. Internationaal zijn er de volgende organisaties:

IMO is een UN agentschap ingesteld door de 162 overheden en behandelt primair de veiligheid van de scheepvaart. De Internationale Conventie voor de veiligheid op zee ? SOLAS (safety of life at sea), welke normen en richtlijnen voorschrijft voor reddingsvlotten die vervolgens zijn overgenomen door de IMO in 1959 en , hoewel bedoeld voor schepen boven de 24 meter in lengte, bevat het vele voorschriften voor het ontwerp van reddingsvlotten welke ook goed toepasbaar zijn op kleinere schepen en dan vooral de oceaan gaande schepen. Schepen welke volgens de Nederlandse wetgeving voorzien moeten zijn van een reddingsvlot zijn verplicht een IMO-SOLAS gecertificeerd reddingsvlot aan boord te hebben. Datzelfde geldt voor de ISAF veiligheids aanbevelingen voor trans ocean zeilwedstrijden. (Zogenaamde special regulations category 0 races).

SOLAS gecertificeerde reddingsvlotten zijn ontworpen om op het opendek vervoerd te worden en zijn geschikt om van 20 meter hoogte te water gelaten te worden. Deze vlotten zijn dus in principe geschikt voor ieder type schip. Nadeel van SOLAS reddingsvlotten is dat deze vaak veel te zwaar zijn, veel ruimte innemen en veel te gecompliceerd zijn voor gebruik op kleine motorboten of zeiljachten. Solasvlotten moeten ieder jaar gecontroleerd worden.
Om deze reden en door het ontbreken van een internationaal geaccepteerde standaard voor reddingsvlotten heeft de ISAF een aantal standaarden ontwikkeld voor het gebruik van reddingsvlotten tijdens lange afstand en/of ver van de kust verwijderde races.

Langzaam aan worden de ISAF reddingsvlotten vervangen door de ISO reddingsvloten. Heden ten dage is het ISAF reddingsvlot echter nog steeds het meest gebruikte reddingsvlot aanboord van zeilboten maar sterft door de invoering van de ISO9650 standaard, langzaam uit. Alleen in de lange afstand zeilraces of races ver uit de kust, worden nog ISAF reddingsvlotten gebruikt. Vroeger werd het ISAF reddingsvlot een ORC reddingsvlot genoemd. Naar aanleiding van de desastreus verlopen 1998 Sydney Hobart race zijn de specificaties van het ISAF reddingsvlot nog eens grondig onder de loep genomen. De aanleiding was het grote aantal doden (3) tijdens deze race als gevolg van gebreken aan de reddingsvlotten. De nieuwe specificatie, beter bekend als, "Appendix a, part 2 liferaft", is begin 2003 ingevoerd. Reddingsvlotten welke gemaakt zijn volgens deze specificatie, zijn vereist in (ISAF) zeilraces maar zijn niet geschikt voor Oceaan overtochten. Wanneer u van plan bent een ISAF vlot aan te schaffen, zorg er dan wel voor dat u er een koopt die voldoet aan de eerder genoemde "Appendix a, part 2 liferaft" en niet de oudere ORC of RORC ontwerpen.

Wij zijn van mening dat het door ons verkochte zelfrichtende vlot veel meer voordelen heeft dan de ISAF vlotten. (Bijvoorbeeld de zelfoprichtende eigenschap en de zwaardere kwaliteit).

In 2005 heeft de ISO oftewel de International Standards Organisation, 2 nieuwe reddingsvlot standaarden ge?ntroduceerd, te weten ISO 9650 Part I Type I Group A en ISO 9650 Part I Type II Group B. E?n van deze standaards (ISO 9650 Part I Type I Group A) is geaccepteerd door de ISAF als een gelijkwaardig reddingsvlot. Er zijn echter wel een aantal extra voorwaarden waaraan een ISO reddingsvlot moet voldoen wil het ISAF compliant zijn.

> Het reddingsvlot moet in ieder geval een Pack 2 (<24h) bevatten
> Het reddingsvlot moet een vaste opstap hebben die aan het vlot is bevestigd
> De hogedruk slangen mogen de ladder niet in de weg zitten
> Indien de ladder voorzien is van een opblaasbaar platvorm, dan moet deze navulbaar zijn
> Wanneer er slechts 1 ballast zak aanwezig is dan dient deze voldoende sterk te zijn
> Compliance met OSR 4.20.2 (d) i-v moet aangegeven zijn in het logboek/document

Details over welk type reddingsvlot en hoe het vlot bevestigd dient te zijn wanneer het schip deelneemt aan een offshore race inclusief regels hoe het opgeborgen dient te worden, kunnen gevonden worden in "ISAF Offshore Regulations".

Conclusie: De ISAF standaard bevat een aantal specifieke eisen welke van belang zijn in de offshore zeilraces. De ISAF standaard is niet bedoeld voor oceaan oversteken. Hiervoor is de ISO-9650 in het leven geroepen. Dit heeft geleid tot kleine verschillen. Additionele eisen zoals deze door de ISAF gesteld worden aan ISO-reddingsvlotten zijn hierboven beschreven. Deze eisen gelden voor ISAF-races van category 0,1,2 (trans-ocean(0), Long distance and well offshore (yachts self sufficient for extended periods)(1), Races of extended duration(2). De ISO reddingsvlotten welke voldoen aan de hierboven beschreven additionele eisen zijn dan toegestaan.

Meer informatie over veiligheid/uitrusting zoals gesteld door de (R)ORC, kunt u vinden op: http://www.rorc.org/specialregulations/mo3life.htm. Hieronder treft u de 2010 brochure aan. Deze kan inmiddels verouderd zijn. controleer altijd de laatste versie bij de ISAF.

Documentatie

Keuze hulp